کودکان خجالتی
در کل می‌توان گفت که خجالت از اضطراب و نگرانی افراد برای شرکت در محیط های اجتماعی و تعاملات اجتماعی به وجود می آید. بعضی از کودکان نمی توانند در جمع صحبت کنند و حتی در مواقعی که به طور مستقیم از آنها سوال می‌کنند جوابی نمی‌دهند این کودکان در هیچ مسابقه و فعالیتی شرکت نمی‌کنند و حتی در مکان‌های شلوغ برای بازی هم نمی‌روند فقط مواقعی ممکن است شرکت کنند که یکی از اعضای خانواده شان یا یکی از دوستان صمیمی او را حمایت کنند
این کودکان زمانی که جلب توجه می‌کنند حتی اگر این جلب توجه خوب باشد خجالت می‌کشند
خیلی از کودکان در خیلی از موقعیت ها مثل مهد کودک ها و یا پیش دبستانی ها که قرار می‌گیرند خجالت می‌کشند. یک شخصیت درون‌گرا، به تنهایی باعث مشکل نمی‌شود این شخصیت زمانی باعث مشکل و اذیت شدن کودک می‌شود که او را از داشتن دوست، شرکت در بازی و دیگر فرصت‌هایی که برایش به وجود می آید دور می‌کند که این باعث ایجاد مشکل برای کودک می‌شود.
چه عامل هایی باعث خجالت میشوند:
از نظر روانشناسان کم رویی و خجالت می‌تواند ارثی باشد. با توجه به تحقیقات انجام شده در دانشگاه هاروارد در رابطه با نوزادان، متوجه شدند که 15 تا 20 درصد نوزادان تازه به دنیا آمده در این محیط جدید ساکت، هشیار و آرام هستند. با این وجود، حدود25 درصد از این نوزادان نوجوانان خجالتی نمی‌شوند در حالی‌که بعضی از نوجوانان خجالتی، کودکی پر شور و نشاطی داشتند
مهم‌ترین چیزی که در خجالتی بودن یا نبودن کودکان تاثیر دارد محیطی است که در آن بزرگ میشوند عواملی مثل اختلافات خانوادگی، انتقاد تند، و زورگویی خواهر و برادر و عواملی این چنینی کم رویی کودک را افزایش می‌دهد
به فرزند خجالتی خود کمک کنید
والدینی که فرزندان خود را به‌نحوی، قبول دارند و از آنها حمایت می‌کنند تا بدون آن‌که خیلی برای آنها مفید واقع شوند به آنها کمک می‌کنند تا در تعاملات اجتماعی خود راحت برخورد کنند.
تجربه یک موفقیت در بعضی از موقعیت‌های اجتماعی موجب تشویق کودک در موقعیت‌های مشابه آتی می‌شود. دست‌انداختن و مسخره کردن یک کودک، بیان کردن عقاید و احساساتش، بر چسب خجالتی بر او زدن و تحمیل ارتباطات اجتماعی چاره ساز نخواهد بود.
روشهایی که برای والدین وجود دارند
در مقابل دیگران و در جمع از کودک خود تعریف کنید. بچه‌های خجالتی اغلب شنونده‌های خوبی هستند و نسبت به دیگران کمتر پرخاشگری می‌کنند. بیشتر کودکانی که زمان خود را صرف بازی کردن با خود می‌کنند هم به والدینشان نزدیک‌اند و هم دوستان صادق و باوفایی هستند.
- از فرزند خود در محیط‌های ناآشنا حمایت کنید. تنهایش نگذارید و اجازه بدهید قبل از شرکت کردن در جمع آن را به‌دقت بررسی کند.
- با کودک خود نمایش بازی کنید. گفتن و انجام دادن کارهایی که برای او سخت به‌نظر می‌رسد را با او تمرین کنید.
- فعالیت‌هایی را مشخص کنید که فرزند شما از عهده آن بر‌می‌آید.
- کمکشان کنید تا کارهایی را در زمانی که افراد خانواده و یا دوستان دور هم هستند انجام دهند، مثلاً او می‌تواند نشان دهد که مهمانان لباسشان را کجا قرار دهند و یا دستمال سفره‌ها را روی میز بچیند.
- او را تشویق به پیدا کردن اسباب بازی‌ها برای بچه‌های کوچک‌تر کنید تا نشان بدهد اینکه چطور می‌توان با قطعات پازل خانه‌سازی کرد. در این صورت او اعتماد به نفس بیشتری در رابطه با بچه‌های کوچک‌تر پیدا می‌کند.
- اجازه بدهید فرزندتان برخی مسائلش را خودش حل کند حتی اگر به سختی آن را انجام دهد، اطمینان خود را از توانایی فرزندتان برای سروکله زدن با مشکلات و پیدا کردن راه حل‌اش اظهار کنید.
- هنگامی که فرزندتان در یک موقعیت اجتماعی موفق می‌شود به آن توجه کنید و نظر بدهید.