عواملی که اعتماد به نفس کودک را پایین می آورد
پدر مادرهایی که با نحوه صحیح تربیت کودک آشنایی دارند، کودکانی با اعتمادبهنفس بالاتر بار می‌آورند. نمی‌شود گفت اعتمادبهنفس کودکان فقط به رفتارهای والدین بستگی دارد عوامل دیگری مانند خصوصیات شخصیتی خود کودک و تربیت فرهنگی نیز در شکل‌گیری اعتماد به نفس کودک تاثیر گذارند. کودکانی در بزرگسالی موفقند که اعتمادبهنفس بالا دارند
- بگذارید کودکتان خطا کند
خیلی از پدرومادرها برای اینکه کودک‌شان را خطری تهدید نکند، بیش‌از‌حد از آنها مراقبت میکنند .قبول دارم که باید مراقب کودک خود باشند، اما این کار گاهی مانع یادگیری و رشد فردی کودک می شود روانشناسان می گویند، کودکانی که برای بازی در بیرون از منزل اجازه ندارند، در بزرگسالایی فردی ترسو می‌شوند. روانشناسان تربیتی توصیه میکنند که گاهی با توجه به شرایط، به فرزندتان فرصت خطرکردن بدهید تا کودک علاوه بر تجربه‌ی زندگی، شجاع‌تر بار بیاید و فردی با اعتماد به نفس شود. - اجازه دهید کودکتان خودش مشکلاتش را حل کند
اکثر پدر مادرها همه‌چیز را بدون اینکه کودک هیچ زحمتی بکشد برایش آماده میکنند، به‌قدری که کودک را حسابی لوس بار می‌آورند. و بخاطر اینکه پدرومادر در همه‌ی مسائل مداخله کودک خیلی از مهارتهایی که باید بداند نمی آموزد. وقتی تمام مشکلات کودکتان را شما حل میکنید، دیگر او نمی آموزد که گاهی هم باید سختی بکشد و بتواند در سختی ها خودش را بالا بکشد.شما با اینکار فرصت استقلال را از کودکتان می‌گیرید. زمانی که کودک توانایی حل مشکلاتش را نمی آموزد به فردی وابسته تبدیل میشود و نمیتواند مستقل شود فردی میشود که همیشه به کمک دیگران نیاز دارد و به‌عنوان بزرگسال دارای قابلیت‌های کافی نیست. - کودکتان را درست تشویق کنید
اینکه بخواهید کودکتان را به‌خاطر موفقیت‌هایش تشویق کنید کار بدی نیست اما بهتر است به صورت اصولی باشد، تا کودک فکر نکند که توانایی هایش خاص است روانشناسان می‌گویند اگر اصولی نباشد و کودک جایی تشویق نشود به توانایی‌های خودش شک می کند. پس سعی کنید تشویق رفتارهای پسندیده و انتقاد از رفتارهای نسنجیده‌ی کودکتان متعادل باشید، تا کودکتان برای اینکه همیشه برنده باشد ، با هر کاری مثل تقلب، بزرگ‌نمایی، خودستایی یا داستان‌پردازی چنگ بیندازد. چنین کودکی در بزرگسالی از خصیصه‌ی روراستی برخوردار نخواهد بود و چه بسا که توانایی رویارویی با دنیای واقعی را نیز نداشته باشد. - با وعده ی جایزه کودکتان را مجبور به کار درست نکنید
وقتی کودکتان کار بدی میکند احتیاجی نیست با وعده‌ی جایزه کودک را اجبار به انجام کار درست کنید. برای تربیت کودک خود، به‌جای انجام سیستم پاداش یا تنبیه سعی کنید به کودکتان بفهمانید که موفقیت به‌خاطر اراده و رفتار خوب خودش است؛ نه از جایزه‌ای که در قبال انجام کار درست از شما یا دیگران دریافت میکند. گاهی جایزه‌ی سخت‌کوشی تلاش بیشتر است، به این معنی که مثلا جایزه‌ی نمره‌ی خوب همیشه قرار نیست یک هدیه‌ی مادی باشد. در کنار مشوق‌های مادی، به کودکتان تجربه‌ی انگیزش درونی را بیاموزید و به او یاد بدهید که انگیزه‌ی تصمیم‌گیری درست را نباید با باج‌گیری عاطفی به‌دست بیاورد. به این ترتیب به فرزندتان کمک میکنید تا به فردی قوی تبدیل شود؛ کسی که چالش‌های روزگار بزرگسالی را به‌عنوان فرصتی جهت تقویت اعتمادبهنفس می‌بیند و نه وسیله‌ای برای رسیدن به هدف. - کودکتان را با دیگران مقایسه میکنید
هرکسی ممکن است خطا کند حتی پدرومادرها طبیعی است که آنها نیز اشتباه میکنند. وقتی کودکتان از دوره‌ی کودکی به نوجوانی می‌رسد، دیگر فقط کافی نیست که پدرومادرش باشید، بلکه بیشتر باید به‌عنوان یک دوست به فرزندتان نزدیک شوید. نوجوانان ممکن است تحت تأثیر تصوری که از بزرگسالی در ذهن دارند، رفتارهای نابه‌هنجار یا سرکشانه از خود بروز بدهند. این حالت به‌ویژه اگر به فرزندتان فرصت اینکه خودش باشد را نداده باشید یا او را دائما با دیگر هم‌سالانش مقایسه کنید، وخیم‌تر خواهد شد. درعوض، بپذیرید که هر بچه‌ای منحصربه‌فرد است و نیاز دارد که درکش کنید و به او اجازه بدهید که در همان چهارچوب شخصی خودش عمل کند. نوجوانان سالم‌تر کسانی هستند که در تلاشند تا مستقل باشند و سعی میکنند که در انجام کارها از والدین‌شان کمک نگیرند. البته نه اینکه فرزندتان را رها کنید تا هر کاری دلش خواست بکند، بلکه باید در عین اینکه به او آزادی عمل می‌دهید، از تجارب خودتان نیز برایش بگویید. با فرزندتان درمورد اشتباهاتی که در نوجوانی مرتکب شدید و عواقبی که این اشتباهات برای‌تان در پی داشتند، حرف بزنید. به‌ویژه اگر می‌بینید که فرزندتان درگیر تجربه‌ی مشابهی است، می‌توانید با به‌اشتراک گذاشتن تجارب‌تان به او کمک کنید. فرزندتان با مشاهده‌ی این طرز رفتار احساس خواهد کرد که به او به‌عنوان یک فرد بالغ و فهیم ارزش و احترام می‌گذارید. - در گفتار و عمل یکی نیستید
بعضی از پدر مادرها فرزندان‌شان را درمورد رفتار و کردار درست نصیحت میکنند، اما خودشان مثل همان چیزی که می‌گویند عمل نمی‌کنند. حواس‌تان باشد که همیشه حرف و عمل‌تان یکی باشد. با قبول نقاط ضعف خود به کودکتان نشان بدهید که منش مهم‌تر از شخصیت است. به این ترتیب، کودکتان نیز یاد می‌گیرد که نقاط ضعف خود را بپذیرد و به فردی فروتن، معتمد و مسئولیت‌پذیر تبدیل شود. لازم است فرزندتان یاد بگیرد خودش باشد و از اخلاقیات دور نشود. الگوی او باشید و نشانش بدهید که اگر انسانی قوی و دور از خودپرستی باشد، اگر با مردم خوب رفتار کند و همیشه پای حرف و عملش بایستد، پاداشش را از زندگی خواهد گرفت.