دلایل بهانه گیری کودکان
دلایل بهانه گیری کودکان مختلف است که نمی‌شود آنها را پیش بینی کرد
اصولا کودکان 1 تا 3 سال بسیار بهانهگیر هستند. بهانه گیری کودکان بیشتر با جیغ و گریه همراه است ناگهانی و آزار دهنده به عنوان مثال شما به یک مهمانی رفته اید وخوشحال در حال صحبت کردن هستید، که ناگهان کودک ناله می‌کند و با تمام وجود جیغ می‌کشد که مثلا چیزی را می‌خواهد
یک دقیقه شما و فرزندتان در رستوران نشسته اید و خوشحال در حال غذا خوردن هستید اما یک دقیقه بعد، ناگهان کودک ناله می کند و با تمام وجود جیغ می کشد که مثلا نی نوشابه اش خم شده است. اصولا کودکان یک تا سه سال بسیار بهانه گیر هستند.
اصولا پدر و مادر ها فکر میکنند در حال تربیت کودکی زورگو هستند اما نه اقتضای سن کودکان است آنها وقتی نا امید میشوند بهانه می‌گیرند .که این شامل بزرگترها هم می‌شود آنها هم وقتی نا امید میشوند لج میکنند چه برسد به کودک دو تا سه ساله که هنوز خیلی چیزها را نمی‌داند
کارشناسان معتقدند دلیل بهانه گیری های خسته کننده ی کودکان این است که آنان کاملا به مهارت های زبانی مسلط نیستند کودکان کلماتی که می‌شنوند را درک میکنند اما بیان کلمات برای آنها سخت است به همین دلیل وقتی کودکی نمی‌تواند منظورش را برساند شروع می‌کند به بهانهگیری و جیغ کشیدن
چگونه بهانه گیری کودکان را کنترل کنیم:
- حفظ کنترل خود
گاهی اوقات کودکان خیلی بهانه گیری می کنند و یک وقت‌هایی علاوه بر جیغ زدن شاید لگد پرانی هم کند یا پاهایش را به زمین بکوبد چیزهایی که در اطرافش بود پرت کند، اطرافیانش را بزند که این بهانه گیریها واقعا آزار دهنده است و گاهی تحمل و کنترل آنها واقعا سخت می شود
وقتی کودک بهانهگیری می‌کند به شما و چیزی که می‌گویید توجه نمی‌کند و به جیغ زدن خود ادامه میدهد و به فریادها و تهدیدهای شما جواب میدهد هر چقدر شما داد بزنید کودک آرام نمی‌شود که هیچ بدتر هم می‌کند و با صدای بلندتر جیغ می‌زند بهترین کار در این مواقع این است که کنارش بنشینید و حرفی نزنید وقتی کنار کودک می‌نشینید باعث آرامش کودک می‌شود چون کودک خودش هم از خشمی که دچارش شده می‌ترسد
اگر نمی‌توانید بهانهگیری های او را تحمل کنید چند دقیقه کوتاه بیرون بروید و وقتی کودک دست از گریه و جیغ برداشت دوباره به اتاق بازگردید. اگر شما آرامش خود را حفظ کنید او نیز سریع تر آرام می شود.
وعده یا رشوه دادن به کودک در این شرایط نتایج خوبی در پی ندارد. بنابراین فکر این چیزها را از سر بیرون کنید تا جایی که می‌توانید به بهانهگیری هایش توجه نکنید بمانید که خودش آرام شود
رشوه دادن به کودک پرخاشگر نتایج خوبی در پی ندارد - توجه داشته باشید که شما از او بزرگترید
مهم نیست بهانه گیری های کودک شما چقدر طول می کشد، خواسته های غیرمنطقی او را پاسخ ندهید و به هیچ وجه با او بحث نکنید. به نگاه ها و تفکرات اطرافیان نیز خیلی بها ندهید. همه آنها روزی چنین تجربیاتی داشته اند. اگر در نتیجه بهانه گیری های کودک به او چیزهایی که می خواهید را بدهید در واقع به او می آموزید داد و فریاد کردن بهترین روش برای به دست آوردن خواسته هاست. این طرزفکر برای کودک شما در بزرگسالی ایجاد مشکل خواهد کرد. سعی کنید کودک به هیچ عنوان متوجه نشود که شما خودتان هم روی رفتارهایتان هنگام عصبانیت کنترل ندارید.
اگر بهانه گیری و کج خلقی کودک به مرحله ای رسید که شروع به کتک زدن دیگران، پرتاب وسایل یا جیغ های بی وقفه کرد، او را به مکانی امن همچون اتاق خواب خودش ببرید و به او بگویید چرا او را اینجا آورده اید (زیرا سارا را کتک زده ای) و کنار او بمانید تا آرام شود.
اگر در مکان عمومی هستید و کودک کج خلقی هایش را آغاز کرد سریعا آنجا را ترک کنید تا فرزندان آرام شود. - به کودک علاقه ی خود را نشان دهید
هنگامی که کودک آرام است و می توانید با او صحبت کنید، او را در آغوش بگیرید و بگویید چقدر دوستش دارید. این رفتار برای کودک آموزنده است و می تواند با آرامش بیشتر در مورد کج خلقی های خود صحبت کند. - به کودک وقت دهید
بسته به فرزند خود، هرچند وقت یکبار از ترفند زمان دادن استفاده کنید. این راهکار را از 18 ماهگی آغاز کنید. با این ترفند شاید کودک بتواند خودش تا حدی بهانه گیری هایش را کنترل کند. زمان دادن به کودکان به ویژه زمانی که کج خلقی کودکان بالاست و دیگر روش ها پاسخگو نیستند، جواب می دهد. کودک را در مکانی ساکت و خسته کننده برای مدت زمان کوتاهی (یک دقیقه برای هر سال از عمرش) بگذارید. این مساله کمک می کند تا کودک خودش را آرام کند.
به او توضیح دهید که چه کاری می کنید: به زمان می دهم تا آرام شوی و مامان در آنجا منتظر توست. در ضمن، به او توضیح دهید که این تنبیه نیست. اگر کودک نخواست در آن مکان بماند با قدرت اما نه بداخلاقانه او را در مکان موردنظر نگه دارید. دنبال کار خود بروید. اگر جای او امن است به هیچ وجه به او نگاه یا توجه نکنید و بگذارید با خودش کنار بیاید. - به وقتش درباره ی اتفاقی که پیش آمده است با او صحبت کنید
هگامی که کودک آرام شد در مورد اتفاق های پیش آمده با او صحبت کنید. صحبت کردن در مورد بهانه گیری ها کودک بسیار ساده است. شما متوجه خواهید شد مشکل کودک شما چیست. کمک کنید تا بتواند احساسات خود را در غالب کلمات بیان کند. به طور مثال، به او بگویید: «تو خیلی عصبانی بودی چون غذا آن چیزی نبود که می خواستی.» به او اجازه دهید متوجه شود صحبت کردن در مورد ناراحتی ها نتیجه بهتری دارد. با خنده بگویید: «ببخشید من تو رو درک نکردم. الان که جیغ نمی کشی متوجه شده ام چه می خواستی.
بهانه گیری های کودکان,علت بهانه گیری های کودکان
بهانه گیری معمولاً در بین خردسالانی که نمیتوانند به خوبی صحبت كنند رایج است - حواستان به اضطراب کودک باشد
درسته که اصولا کودکان در طول روز بهانه گیری میکنند اما باید مراقب مشکلات احتمالی هم باشید. هر گونه تنش و استرسی که در خانه وجود دارد می تواند در بیشتر شدن کج خلقی و بهانه گیری های کودک تاثیر بگذارد.
اگر کودک به طور مدام بهانه گیر است و به خود یا دیگران آسیب می رساند حتما از یک متخصص کمک بگیرید. پزشک یا مشاور کودک می تواند شما را با هر گونه تغییر رفتاری در کودک آشنا کند و این جلسات به شما یاد می دهند چگونه رفتارهای آینده کودک را پیش بینی و رفتار کنید. - موقعیت هایی که برای کودک آزار دهنده هست دوری کنید
از موقعیت هایی که کودک را آرار میدهد دوری کنید. به طور مثال، اگر او هنگام گرسنگی عصبانی می شود و شروع به بهانه گیری می کند حتما میان وعده های کوچکی در کیف خود داشته باشید. اگر هنگام غروب بهانه گیر و عصبی می شود، سعی کنید خریدهای خود را ابتدای روز انجام دهید.
اگر با تغییر فعالیت ها مشکل دارد حتما پیش از هر تغییری به او مساله را گوشزد کنید. به طور مثال، اگر قصد دارید تا نیم ساعت دیگر زمین بازی را به مقصد خانه ترک کنید حتما این مساله را با در میان بگذارید. اجازه دهید از این تصمیم آگاه شود.
اگر متوجه شدید الان است که بهانه گیری های کودک آغاز شود، بلافاصله حواس او را پرت کنید: اسباب بازی به او بدهید، مکانش را عوض کنید، شکلک های خنده دار در بیاورید یا توجه او را به پرنده در حال پرواز جلب کنید.
کودک در این سنین مستقل بودن را می آموزد بنابراین تا حد امکان به او حق انتخاب بدهید. البته نه اینکه از او بپرسید می خواهد همه وقت خود را چگونه سپری کند. بگویید: «هویج یا ذرت می خواهی؟» به جای اینکه بگویید: «ذرت هایت را بخور!» به او احساس کنترل داشتن بر اوضاع را منتقل کنید.
توجه کنید که چقدر از کلمه «نه» استفاده می کنید. اگر زیاد از آن استفاده می کنید در واقع شرایط را برای خود و کودکتان پر اضطراب و سخت می کنید. سعی کنید این مساله را کنترل کنید.