اختلاف والدین در نوع تربیت کودک:

گاهی والدین در تربیت کودک خود با هم هماهنگ نیستند و هر کدام راه خود را پیش می‌گیرند آن‌وقت تصمیم‌گیری بر سر این‌که کدام نظر، ‌عقیده و ویژگی باید به فرزند آموزش داده شود،‌ چه شیوه‌ی تربیتی باید در پیش گرفته شود، باید محدود شود یا آزاد باشد،‌ باید تمیز باشد یا هرجور دلش خواست لباس بپوشد،‌ حتی این‌‌که وقتی زمین می‌خورد، باید او را در آغوش گرفت و نوازش کرد یا بی‌اعتنا ماند تا یاد بگیرد خودش بلند شود، موضوعات بحث‌برانگیز بی‌پایانی در زندگی مشترک خواهند بود که گاه، ‌طاقت‌فرسا و بسیار آسیب‌زا می‌شوند.
این والدین هیچ‌کدام حاضر نیستند اشتباه‌شان را قبول کنندکودکان خیلی سریع متوجه اختلاف والدین‌‌‌‌شان می‌شوند،‌ وقتی پدر و مادر در دو جبهه‌ مخالف هم می‌ایستند و مشغول بحث و نزاع می‌شوند. وقتی دو جبهه شکل گرفت،‌ هر طرف دیگر فقط به بردن فکر می‌کند. بنابراین حاضر است هر کاری انجام دهد تا ثابت کند حق با اوست.
در تربیت فرزندتان متحد باشید
موفق‌ترین والدین، والدینی هستند که با هم در تربیت کودک‌شان متحد می‌شوند. بزرگ کردن و تربیت کودک که قابل قبول باشد به اندازه کافی مشکل است اگر پدر مادر همیشه با هم مخالفت کنند نه تنها کارشان سخت‌تر می‌شود بلکه آن‌طور که باید در تربیت کودکشان موفق نمیشوند.
عواقب بحث پدر مادر برسر تربیت کودک:
خیلی از پدر مادر‌ها  برسر تربیت بچه با هم بگومگو می‌کنند برای مثال پدر به شما میگوید: «داری لوسش میکنی» ویا«چرا این قدر بهش گیر می‌دی؟». با اینکه معمولا با بزرگتر شدن بچه‌ها این قبیل کش‌مکش‌ها بین والدین بیشتر میشود، ولی این به معنای آن نیست که از این اختلاف نظرها فقط اعصاب پدر و مادر به هم میریزد؛ بلکه واقعیت آن است که اختلافات والدین بر سر تربیت بچهها کل فضای خانه را به سمت تنش پیش میبرد و درنتیجه بچهها هم از ترکشهای این فضای متشنج بینصیب نمیمانند. برای رفع این وضعیت بحرانی فقط یک راه حل وجود دارد: شما و همسرتان تیمی عمل کنید.
چند راهکار پیشنهادی برای رسیدن به هماهنگی در تربیت کودک:
1. لیست خود را دوباره به طور عینی و جزئی بنویسید:
مثلاً کتاب‌هایش را در اتاق خودش روی قفسه‌ی کتاب‌ها بگذارد. اسباب‌بازی‌هایش را بعد از بازی در سبد کنار تختش بریزد. وقتی وارد خانه‌ی مادرم می‌شویم، به پدر و مادرم سلام کند. وقتی می‌خواهیم به مهمانی برویم، زمانی که قرار است همه آماده باشند،‌ او هم آماده باشد.قرار نیست همیشه مادر بگذرد یا پدر کوتاه بیاید،‌ از استدلال‌هایی استفاده نکنید که اوضاع را بدتر می‌کند، ‌مثل این‌‌که چون مادر بیشتر وقت‌ها خانه است،‌ حق بیشتری در تربیت فرزند دارد،‌ یا پدر چون مسئول فرزند است،‌ باید تعیین‌کننده باشد. سعی کنید یکدیگر را درک کنید از همسرتان هم بخواهید دقیقاً همین کار را انجام بدهد. یعنی همسرتان هم لیست خودش را دقیق و روشن بنویسد.
2.درباره اختلاف‌تان صحبت کنید:
در طی تاریخ بشر هیچ اختلافی با خودخوری کردن و یا برعکس از کوره دررفتن حل وفصل نشده است. بنابراین تصور نکنید که اگر مدام تسلیم سبک تربیتی همسرتان بشوید و یا برعکس، همیشه شما برای سبک تربیتی همسرتان تعیین تکلیف بکنید، اختلاف نظرتان فراموش خواهد شد!
به همین دلیل باید به موقع با همسرتان حرف بزنید. توصیه میشود وقتی را برای مذاکره انتخاب کنید که ازیک طرف کوچولوی‌تان خواب باشد و یا با دوستانش مشغول بازی باشد و از طرف دیگر خُلق شما و همسرتان هم به راه باشد. در مورد اینکه چطور این مسئله را برای همسرتان بازکنید، هنر مذاکره خودتان حرف اول را میزند ولی به طورکلی احترام، انتقاد نکردن، تمرکز روی اصل مسئله، و حرکت به سمت راه حل با عبارت «ما» میتواند کمک کننده باشد.
3. به همدیگر گوش کنید:
شرایطی را برای گفتگو فراهم کنید که هم همسرتان فرصت اظهارنظر داشته باشد و هم مطمئن باشید که او واقعاً دارد به حرفهای شما گوش میکند. برای شنیده شدن متقابل، دو نکته ساده باید رعایت شود: اول اینکه قانون بگذارید که هیچ کدام وسط حرف همدیگر نپرید. و دوم اینکه جلو جلو قضاوت نکنید و ذهن‌تان را برای شنیدن نظرات طرف مقابل باز بگذارید.
4. به دنبال توافق باشید نه به کرسی نشاندن نظر خودتان:
هر مشکلی بیش از یک راه حل دارد؛ بنابراین همیشه به این نکته فکر کنید که ممکن است در بعضی موارد سبک تربیتی همسرتان بهتر از سبک شما باشد. مخلص کلام اینکه سعی کنید همیشه انعطاف پذیر باشید و به این فکر کنید که دقیقاً به دنبال چه هستید: توافق و مصالحه یا .... ؟
5. در یک جبهه باشید:
از تصمیمات مشترکی که باید برای تربیت فرزندتان بگیرید فهرستی تهیه کنید و در مورد هرکدام از آن ها یک موضع مشترک اتخاذ کنید. گمان نکنید که فسقلیتان متوجه اختلاف نظرهای شما نمیشود. به خاطر داشته باشید که این کوچولوهای باهوش اغلب مترصد فرصتی هستند که یک اختلاف نظر تربیتی بین پدر و مادرشان پیدا کنند تا بلافاصله آن را مصادره به مطلوب کنند! اگر باور ندارید کافی است یک شب شما به فرزندتان بگویید: «ساعت خوابته» ولی همسرتان بگوید: «هر وقت خوابش بیاد خودش میره می خوابه». کاملاً واضح است که کودک‌تان کدام گزینه را انتخاب خواهد کرد!
6. ثابت قدم باشید:
اهداف و توافق های‌تان را به همدیگر یادآوری کنید. همین طور درباره پیشرفتهایی که در این زمینه پیدا میکنید با همسرتان صحبت کنید. ممکن است مواقعی پیش بیاید که نظر شما درباره یک موضوع تربیتی مخالف نظر همسرتان بوده باشد ولی بعد متوجه بشوید که سبک تربیتی همسرتان نتیجه بهتری داشته است. مهم است در این موقعیتها به این نتیجه گیری تان اذعان داشته باشید. البته همسران محترم هم حواس‌شان باشد که از این فرصت برای تسویه کردن حسابهای دیگر استفاده نفرمایند!
از بین رفتن قدرت والدین در کنترل فرزندان:
یکی از عواقب ناهماهنگی بین والدین این است که کودک هم مثل آنها می‌شود و به راه خودش ادامه داده و دیگر به نظر آن‌ها توجه نمی‌کند. اگر پدر می‌تواند با مادر مخالفت کند و هرچه دلش می‌خواهد به او بگوید،‌ چرا فرزند نتواند؟ اگر مادر می‌تواند لجبازی کند و به نظر پدر بی‌اعتنا باشد، چرا فرزند نتواند؟ به علاوه، وقتی مادر مخالف است و پدر مخالف نیست، اگر مادر بخواهد فرزند را تنبیه کند، ‌پدر از او دفاع خواهد کرد. همه‌ی این موارد مجوزهایی هستند برای این‌که فرزندان زیر بار قوانینی که والدین وضع می‌کنند نرود. آنها یاد می‌گیرند این خانه قانون مشخصی ندارد و اصلاً دلیلی ندارد که مطابق قوانینی رفتار کرد که یک نفر در خانه وضع کرده. واقعیت این است‌ که آسیبی که فرزندان از ناهماهنگی والدین می‌بینند‌ معمولاً بیشتر از آسیبی است که ممکن است از روش تربیتی یکی از والدین ببینند. آنچه در ضمن اتفاق می‌افتد ‌فرزندی است که ناظر این مشاجرات و اختلاف‌نظرها است. این فرزند می‌تواند دچار استرس و اضطراب شود، یاد بگیرد در این مشاجرات باج بگیرد و به خواسته‌هایش برسد،‌ یاد بگیرد نافرمانی کند و ارتباط خوبی با والدین خود نداشته باشد.
وقتی راه‌حل میانه‌ای وجود نداردباید یکی از طرفین بگذرد. به خاطر منافعی که هماهنگی والدین برای فرزند و تربیت او و نیز ارتباطش با والدین دارد،‌ در هر مورد بدون راه‌حل میانه، ‌یکی از والدین باید نظر دیگری را بپذیرد. سعی کنید در این حالت ‌تعادلی وجود داشته باشد و هردو واقعا راضی باشند.