روش‌های تربیتی برای کودکان شلخته

اکثر اوقات بخاطر بی‌نظمی با فرزندمان مشکل داریم. مثلا وقتی‌که از مدرسه به خانه می‌آیدوظیفه خود نمی‌داند که وسیله‌هایش را گوشه‌ای از اتاق یا مکان مشخصی قرار دهد. وقتی می‌خواهد از خانه بیرون برود اصولا باید به دنبال وسائل شخصی خود بگردد. معمولاً تعدادی از وسائل مورد نیازش را یادش میرود. انجام تکالیفش تا آخر شب طولانی می شود. معمولاً اتاق خوابش منظم نیست. هرگز به جای او وسایل شخصیش را مرتب نکنید حتی وقتی از تکرار مکرر خسته شدید وسایلش را مرتب نکنید.
می‌توان گفت یکی از موارد مهم در تربیت کودکان آموزش نظم و انضباط به آنها است. اکثر پدر مادرها از نامنظم بودن کودک‌شان شاکی هستند و سعی می‌کنند به روش‌های مختلف کودک‌شان را منضبط تربیت کنند. و نمیدانند خیلی از این روش‌ها مشکلشان را حل نمی‌کند هیچ بیشتر هم میشود
آموزش نظم و انضباط به کودک یکی از دغدغه های اصلی خانواده ها در ارتباط با فرزندانشان است. بسیاری از والدین از بی نظمی و شلختگی کودک خود شاکی هستند و به روش‌های مختلف سعی دارند او را منضبط تربیت کنند. غافل از آنکه برخی از این روش‌ها نتایج عکس خواهد داشت.
اگر پدر مادرها می‌خواهند کودکی منظم داشته باشندقبل از هرکاری باید در نظر داشته باشند همیشه فرزندانی منظم می‌شوند که در خانواده های منظم تربیت شده اند. بنابراین داشتن الگوی عملی نکته بسیار مهمی است که باید مورد توجه قرار گیرد.
به همین دلیل بزرگ ترهای خانواده باید به جزئیات رفتار خود نیز دقت کنند. مثلا ما در زمان بازگشت به منزل ابتدا لباس خود را روی دسته مبل می‌اندازیم و پس از ساعتی آن را به جالباسی آویزان کنیم. اما احتمالاً فرزندمان میآموزد که در زمان برگشت به خانه لباس هایش را بر لبه تخت و یا یک مکان نامناسب قرار دهد. در این مورد مادر ادعا دارد که نظم را رعایت کرده در حالی که چنین نیست و فرزند رفتار ابتدایی مادر را یاد می‌گیرد.
آموزش نظم به کودکان
نکته بعد که باید به آن توجه کنیداین است که در اجرای قوانین و اصول و آموزش آن ها به کودک قاطع باشید اما سختگیر نباشد. کودک باید بیاموزد که خانه دارای اصول و مقرراتی ثابت است. و تمام افراد خانواده وظیفه دارند آنها را انجام دهند و در کمتر موردی عدول از این قوانین ممکن است. اما میزان و کیفیت این قوانین باید متعادل باشد و در ضمن با توجه به سن و توانایی کودک تنظیم گردد. سختگیری فراوان در مورد این موضوع احتمال بالایی را برای مقاومت و بینظمی و یا وسواس در کودکان ایجاد خواهد کرد. به عنوان مثال لازمه رشد کودک این است که بازی کند، وسائل بازی را در اتاق پخش کند و… به همین دلیل نمیتوان از کودک انتظار داشت که همیشه اتاقش منظم باشد و همیشه با وسائل جمع و جور بازی کند. ضمن آنکه اگر کودکی چنین باشد باید به سلامت روان او و شیوه های تربیتی خودمان شک کنیم. در این موارد میتوانیم از کودک بخواهیم که یک بار در روز به جمع آوری وسائل اتاق خود بپردازد.
میتوان برای راحتی کار خودمان همزمان به مرتب کردن بقیه مکان های خانه بپردازیم و بازی، رقابت و مسابقهای را برای تسریع کار ترتیب دهیم. دقت کنید که هیچ‌ وقت به جای کودک وسایل شخصیش را منظم نکنید و در اثر خستگی ناشی از اخطارهای مکرر و عدم انجام آنها توسط کودک، خود دست به کار نشوید. در این مواقع باید اجازه دهید تا او از نامرتبی اتاق خود خسته شود و به منظم کردن آن بپردازد.
وقتی کودک‌تان منظم است اورا تشویق کنید. سعی کنید احساسات کودک خود را درک کنید و همدلی خود را به او ابراز کنید. مثلا به کودک خود بگویید می دانم که دوست نداری در صندلی عقب ماشین بنشینی اما این کاری است که باید انجام دهیم. شما با این گفتار ضمن هم احساسی با او اجرای قانون را ضروری دانسته اید. با این روش آسان تر می توانید قوانین خود را اجرا کنید !!!
نکته قابل بررسی دیگر استفاده از آموزش های غیرمستقیم است. توصیه های افراد دیگر خانواده مثل پدر و مادر به یکدیگر در مورد سازمان دادن به کارها، انجام وظایف و نحوه واکنشها به این توصیهها می‌تواند سهم عظیمی را در آموزش به فرزندان داشته باشد. اگر مادر به پدر زمان مسواک زدن را یادآوری میکند و پدر با رویی گشاده از این یاد آوری استقبال مینماید درس مهمی را به فرزند خود ارائه داده اند. که اولاً مسواک زدن را فراموش نکند و دوماً در قبال توصیه ها و یادآوری ها مقاومت ننماید.
کودک منظم
بخاطر اینکه رفتاری خاص را در کودک‌تان تقویت کنید، همان رفتار را در کودکان دیگر مورد تشویق قرار دهید. البته بدور از ایجاد حس مقایسه و تبعیض. لحن کلام شما می تواند تشویق کننده و یا کنایه آمیز باشد.
در قصه هایتان برای کودک رفتار مورد نظر را دوست داشتنی و موجب مقبولیت قهرمان داستان بدانید.
و نکته آخر ا از اقتضائات سنین نوجوانی آن است که در مواردی نظم را مورد بیتوجهی قرار میدهند. در این زمان از زدن بر چسب های منفی به او خودداری کنید. از کلماتی مثل تو بی نظم شدی- چقدر شلخته ای و … بپرهیزید. و رفتارهای نظم آمیز او را تشویق کنید. مطمئن باشید پس از گذر از نوجوانی رفتارهای او تعدیل خواهد شد.